Hayatın Tiyatrosu
Hayat, acı ve mutluluğun iç içe geçtiği bir oyunmuş,
Sevdalar gelip geçerken, yürekler yara almış.
Anladım artık, her aşkın sonunda bir ayrılık varmış.
Yorgun insanlar kadar yorgun yürekler varmış,
Bir yanıyla umut dolu, bir yanıyla kırılmış.
Karşılıksız sevmek, dar ağacında kalmakmış,
Yıllar geçtikçe anladım, yürekler nasıl ağlarmış.
Gitmeler değer kazandırır, sevda yarası kabuk bağlamaz,
Bir iz bırakır içimde, hatırlarım her anını, her sızıyı.
Zaman her şeyi unutturmazmış, anladım artık,
Kaldı izleri kalbimde, her bir anı hatırladıkça.
Sevilmek için çok sevmemek gerekir, derlerdi,
Ama şimdi anladım, herkes değer bilmezmiş.
Her gecenin bir sabahı, her çıkışın bir inişi varmış,
Her ayrılığın ardında bir başlangıç beklermiş.
Meğer hayat, acı ve mutluluğun dansında devam edermiş.